تاریخ هنر

هنر رنسانس یک دوره? تاریخی در تاریخ هنر است که در اروپا در قرون وسطی میلادی (از حدود سده? 14 تا 17) شکل گرفت. این دوره? هنری بیشتر در ایتالیا، به ویژه در شهرهای فلورانس، رم و ونیز، آغاز شد و سپس به سایر کشورهای اروپایی گسترش یافت.

هنر رنسانس به عنوان یک انقلاب در هنر شناخته می‌شود زیرا از سبک و فلسفه? هنری قرون وسطی که به عنوان هنر گوتیک شناخته می‌شد، تفاوت‌های قابل توجهی داشت. هنرمندان رنسانس، الهام‌بخش‌هایی از هنر یونان و روم باستان را بازیابی کرده و آنها را با نوآوری‌های خود ترکیب کردند. این دوره به عنوان زمانی از تمدن بازیافت معروف است و هنرمندان رنسانس به تحرک در جهت بازیابی و تجدید آفرینی ایده‌ها و مفاهیم باستانی می‌پرداختند.

هنر رنسانس شامل چندین جنبش و سبک هنری متفاوت است که شامل نئوپلاتونیسم، هنر عقلانی، هنراندیشه‌گرا و تحلیلی است. هنرمندان برجسته? این دوره شامل لئوناردو داوینچی، میکلانژلو، رافائل، دوناتلو، ماساچیو و تیتیان به حساب می‌آیند.

به طور کلی، هنر رنسانس نمادی از روشنگری، انسان‌محوریت و تمایل به بررسی علمی و فلسفی جهان است. این دوره? هنری مبنایی برای توسعه? هنر و معماری در قرن‌های بعدی فراهم کرد و تأثیرات آن را می‌توان تا به امروز در هنر و فرهنگ جهانی مشاهده کرد.